Του Θεοχάρη Παπαδόπουλου
Όταν μια ποιητική συλλογή επανεκδίδεται σημαίνει ότι κάτι
έχει να δώσει, ότι το περιεχόμενό της είναι τέτοιο, που αξίζει να επανεκδοθεί.
Μια τέτοια περίπτωση έχουμε και στο βιβλίο της Άτης
Σολέρτη: «ΕΡΗΜίΑ ΠΑΘώΝ», που κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση από τις εκδόσεις: http://www.vakxikon.gr. Πρόκειται για μια
ποιητική συλλογή, όπου ενώ όλα τα ποιήματα είναι γραμμένα χωρίς μέτρο υπάρχει
μια υποτυπώδης ομοιοκαταληξία, μια ρίμα, που παίζει περισσότερο με τις λέξεις
δημιουργώντας όμορφες παρηχήσεις χωρίς να χάνεται το νόημα του ποιήματος. Τα
περισσότερα ποιήματα της Άτης Σολέρτη θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν
γλωσσοκεντρικά αν και ο γλωσσοκεντρισμός συνήθως χάνει το νόημα προς χάριν της
παρήχησης κάτι, που η ποιήτρια αποφεύγει με επιτυχία.
Πολλά από τα ποιήματα της συλλογής «ΕΡΗΜίΑ ΠΑΘώΝ»
περιγράφουν αιματηρές σκηνές ενώ ο θάνατος είναι ένα από τα συνηθισμένα τους
θέματα έτσι, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι το βιβλίο της Άτης Σολέρτη κινείται
στα όρια της gothic λογοτεχνίας, όπως λογουχάρη το ποίημα «θύω», όμως, υπάρχουν
και ποιήματα, που είναι εντελώς διαφορετικά και δεν θα μπορούσαν να καταταχτούν
στα στενά όρια ενός είδους.
Ένα από τα καλά στοιχεία της συγκεκριμένης ποιητικής
συλλογής είναι ότι μέσα στα ποιήματα της Άτης Σολέρτη συναντάμε στίχους με
έξυπνο νόημα, που ξαφνιάζουν ευχάριστα τον αναγνώστη: «Τι κι αν το τσιγάρο
τελειώνει… / απ’ τον καπνό του, θα τραφούν κι άλλες σκέψεις…» και αλλού:
«Αγαπητέ καθρέφτη, / δεν ήξερα πως το είδωλό σου σε τρομάζει!»
Κατά τη γνώμη μας, το πιο χαρακτηριστικό ποίημα της
συλλογής «ΕΡΗΜίΑ ΠΑΘώΝ» είναι «Το φιλί του ερπετού» το οποίο ξεκινάει με τους
στίχους: «Πρόσεχε το φίδι… καθώς θα βγαίνεις απ’ τον κήπο σου. / Πρόσεχε το
ερπετό!» και αφού περιγράψει όλες τις ιδιότητες του φιδιού καταλήγει: «Πρόσεξε
το ερπετό! / Ξέρει καλά να κρύβεται / και να σ’ αιφνιδιάζει! / Πρόσεχε το φίδι!
/ Πρόσεξέ με!»
Θα μπορούσαν να γραφτούν κι άλλα πολλά για την ποιητική
συλλογή της Άτης Σολέρτη: «ΕΡΗΜίΑ ΠΑΘώΝ», θα κλείσουμε, όμως, εδώ
συμπεραίνοντας ότι πρόκειται για ένα βιβλίο, που άξιζε τον κόπο να επανεκδοθεί.
Ευχαριστώ πολύ τον Θεοχάρη Παπαδόπουλο για την ουσιαστική
ανάγνωση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου