26.6.09

Η ΑΤΥΧΙΑ

Κάτω απ' τα μαύρα ρούχα μου...
βαθιά μες στο χλωμό μου δέρμα...
προσπάθησα να κρύψω καλοσύνη.
Για να μη φαίνεται.
Όχι επειδή ήταν κλεμμένη.
Για να μη γίνει.
Τα χέρια μου άπλωσα στον άνεμο...
κι ύστερα του τραγούδησα γλυκά...
Τι ατυχία να ζηλέψουν τα πουλιά!
Με πέρασαν για μοχθηρό κοράκι!
Είχα κρυμμένη καλοσύνη.
Έτσι όλα τους γυμνά και πεινασμένα...
Όρμηξαν καταπάνω μου...
και ξέσκιζαν...
και βίαζαν την άσπιλή μου σάρκα...
δίχως ντροπή κι ενδοιασμό!
Τα δάκρυά μου έβρεχαν τα δυνατά φτερά τους...
όμως τίποτα δεν εμπόδιζε το πέταγμά τους,
το αιμοβόρο σπάραγμά τους πάνω στη ματωμένη μου καρδιά.
Ένα απ' αυτά...
τα λυσσαλέα παιδιά του Βάκχου,
έβγαλε ξάφνου μια κραυγή.
Κραυγή σπαρακτική κλεμμένου παραδείσου.
Η τελευταία θύμηση.
Ο τελευταίος ήχος.
Ο τελευταίος χτύπος.
Πόσο καλά είχα κρύψει καλοσύνη!

Πίνακας: "The angel of destiny" by Odilon Redon

10.6.09

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Κόρη του Σατανά με κράζουν...
γιατί τις Κυριακές γελώ αντί να κλαίω...
και τα παράθυρά μου τρίζουνε τρομαχτικά,
καθώς οι άνεμοι του αφέντη μου ξεχύνονται...
και τα χτυπούν αλύπητα.

Τι φταίω εγώ αν τα παράθυρά μου τρίζουν βροντερά
κι άμα τα μάτια μου δάκρυα πια δε βγάζουν;

Κόρη του Σατανά με κράζουν...
γιατί τις νύχτες κοιμάμαι σκεπασμένη με κόκκινο πανί,
όπως αυτό που αφηνιάζει ταύρο...
κι ένα λουλούδι πάλλευκο έχω για κόσμημα στ' αυτί.

Τι φταίω εγώ αν με κρυφοκοιτάζουν
πίσω απ' τις τρύπιες γρίλιες του ξύλινου παραθυριού;

Κόρη του Σατανά με κράζουν...
γιατί τα μάτια μου αλλάζουν χρώμα
και τα μακριά ξανθά μαλλιά μου πάντοτε
μένουνε λυτά και μπερδεμένα.

Τα Σάββατα περιγελώ τις Κυριακές...
μα τις Δευτέρες τις δοξάζω!
Δε ζητιανεύω στις αργίες...
ούτε κεριά στις εκκλησιές ανάβω.
Τσιγάρα ανάβω.
Φωτιές βάζω.
Μ' αυτά γελάω.


Οι δήμιοι γίνανε πολλοί μες το χωριό του Νότου.
Κόρη του Σατανά... όλοι κράζουν!
Στα χέρια τους κρατάνε πέτρες.
Μ' αυτές ματώσανε τις γρίλιες του ξύλινου παραθυριού.
Κόρη του Σατανά...
με κάθε πέτρα που πετάνε... κράζουν.

Πάλι γελάω.
Τσιγάρα ανάβω.
Φωτιές βάζω και γελάω.

Το δέρμα μου χτυπάνε οι πέτρες.
Φωτιές βάζουν.
Σκιές και στάχτες γύρω μου.
Πάλι γελάω.
Κόρη του Σατανά με κράζουν.

Τι φταίει η πόρνη κι η ζητιάνα
που κείτονται γυμνές μπροστά σε πέτρες από σάρκα;
Τι φταίει η ανέχεια;
Ποιόν δικάζουν;
Τι φταίνε οι μάνες που γεννάνε κόρες που ξεθωριάζουν;
Κόρες του Σατανά τις κράζουν!
Τσιγάρα ανάβουν.
Φωτιές βάζουν.
Οι φλόγες κράζουν...
Κόρες του Σατανά δοξάζουν!

Πίνακας: "L' odalisque" by Edmond Compte De Grimberghe

2.6.09

Ο ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ

Στων αγγέλων την αυλή… για να ξεφύγω απ’ τους διαβόλους
ψιθύρισα μια προσευχή.
Όχι για να σωθώ.
Για να ξεφύγω.
Κι ύστερα έκοψα σύρριζα τα μαλλιά μου.
Κι ύστερα έβγαλα τα ρούχα μου.
Κι έμεινα γυμνός.
Γυμνός απέναντί τους.
Όχι για να σωθώ.
Για να ξεφύγω.
Λέξη – λέξη φώναξα δυνατά την προσευχή μου.
Κανένας δε με πρόσεξε.
Απλά στο φως… γύρευα ήχο.
Κοντά τους πήγα.
Ξαναφώναξα.
Κανείς και πάλι δε με πρόσεξε.
Το άγγιγμα που έδωσα ποτέ δεν πήρα πίσω.

Στα σατανικά λημέρια… μετά από χρόνια ξαναγύρισα.
Ήμουν γυμνός και κουρεμένος.
Όλοι με πρόσεξαν.
Ο ίδιος!
Εδώ δε χρειαζότανε να ψιθυρίζω λόγια.
Να τα φωνάζω.
Να προσπαθώ ν’ αλλάζω.
Τους έκρυβα τον Ήλιο.
Το άγγιγμά τους έλυνε τους όρκους δίχως ήχο.
Στερέωναν ψεύτικα μαλλιά, ουράς αλόγου, μαύρα
στο στειρωμένο μου κεφάλι…
κι έγλειφαν με τις γλώσσες τους
τις άλικες πληγές της γύμνιας
χωρίς ν’ αλλάζουν σχήμα.
Για να σωθώ;
Θέλησα να ξεφύγω.
Ο ίδιος φόβος παίρνει ρίσκο.
Με δυσκολία βυθίζεται
στο φως που κρύβει εντός του
κι εξαϋλώνεται… για λίγο.
Αποστροφή και συμφορά… δίχως μιλιά.
Φταίει που έμοιαζα με μαύρου άλογου σκιά.

Πίσω και πάλι ξαναπήγα.
Εκεί που κλείνουν τραύματα… στις κάτασπρες αυλές.
Οι Άγγελοι δε φάνηκαν.
Δεν ήταν πουθενά.
Μόνο φωνές ακούγονταν.
Ψιθύριζαν την προσευχή μου.
Τη λέγαν’ δυνατά.
Την έλεγα κι εγώ.
Για να σωθώ.
Δεν ήθελα να φύγω.
Ύστερα όλοι τους μπροστά μου φανερώθηκαν.
Στον ίδιο!
Με πρόσεξαν… και χαμογέλασαν.
Με κοίταξαν καλά - καλά και γέλασαν.
Με θάμπωσαν κι ύστερα πάλι γέλασαν.
Η μέρα της Αποκάλυψης… ιδού!
Στέκει μπροστά.
Φταίει που είχα ξεχάσει να πετάξω από πάνω μου
τα σύμβολα του Σατανά.
Πώς θα σωθώ;
Για να ξεφύγω;!

“Mourning Ritual” by ADMC07.
Mr. Andrew thanks a lot for the amazing pic!
http://admc07.deviantart.com/