2.9.10

ΑΝΤΙΘΕΣΗ


Χαμένοι κι ορκισμένοι αιώνιοι εχθροί, καπνίζουμε την ίδια ανάσα.

Στους λαβυρίνθους των Θεών, πλέκουμε αγκάθια κι οιωνούς για να στολίσουμε εκείνα...

Τ' αντίθετα.

Τ' αρχαία ζεύγη της αβύσσου...

που μας παγίδευσαν πριν κλείσουμε τα μάτια.

Εσύ τολμάς, για τελετές εξαγνισμού μιας περασμένης αθωότητας...

κι Εγώ φυγοπονώ για τις ανούσιες ιερότητες που ναυαγούν σιμά μου.

Εσύ ξυπνάς υπνοβατώντας...

αέρινη...

ανάλαφρη...

σα μεθυσμένη στροβιλίζεσαι στων πηγαδιών τα χείλη.

Κι Εγώ κοιμάμαι αγρυπνώντας...

για ν' αντικρύσω σμήνη πουλιών φιλοσοφίας...

νοσταλγικών.

Διπρόσωπων.

Εσύ κι Εγώ.

Τα χείλη και τα σμήνη.

Τρομάξαμε τα πλήθη!

Οι αιωνόβιοι εχθροί μας...

μας πλέξανε το εγκώμιο της λήθης.

Μια Αντιγόνη!

Μια Ισμήνη!

Μας ράψανε στα μέτρα τους...

ξορκίζοντας με λύπη,

την αντιθετική φορά που γέννησε τη σήψη.

Μυρίζεις...

Ακόμα...

Αγαπημένο αίμα.

Βράζεις.

Κοχλάζεις.

Τη διαφωνία και τη σύνεση.

Την τόλμη. Την αντίθεση.

Το αίμα!

Το μένος θα χαράξω...

στον τάφο του αίματος που άνοιξες... για μένα!

Κι εσύ θα συγχωρέσεις της αδελφής σου κάθε εγκληματική ενέργεια...

μ' ένα σου νεύμα!

Ίσως να γίνουμε Ένα.

Εγώ κι ο τάφος.

Εσύ κι ο τάφος.

Εγώ μ' Εσένα!

Τι θα προβάλλει ο λαμπυρίζων ουρανός πάνω στον τάφο των ειδώλων μας;

Το πρόσωπό του.

Μια ταύτιση.

Εγώ κι αυτός.

Εσύ κι αυτός.

Εγώ μ' Εσένα!

Γδαρμένες απ' της μοίρας μας τα αιμοβόρα νύχια...

τα ρούχα μας θ' αλλάξουμε.

Θα εξαπατήσουμε όσους μας έχτισαν απέναντι σε κάθε λογική και τρέλα.

Κάποιος θα σκοτωθεί απόψε.

Κάποιος θα φαγωθεί.

Δε θα θαφτεί.

Δεν είμαστε Ένα.


Πίνακας: «Double Vision» by Susan Megur