ΑΤΗ ΣΟΛΕΡΤΗ: ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

3.5.11

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Πέντε ζάρια στον αέρα γυρίζουνε.
Πέντε πιόνια στον αέρα σφυρίζουνε.
Κι ο αέρας παύει.
Απότομα.
Πέντε ζάρια στη γη πέφτουνε.
Όλα Άσοι.
Τα πέντε πιόνια ακόμα σφυρίζουνε στον αέρα.

4 σχόλια:

kioy είπε...: Οι ζαρίες στην τύχη που ρίχναμε ήταν περισπασμός. Δυο δάχτυλα ελπίδα κι ένα πίστη, να διατηρηθεί ομαλώς το σύστημα της σκέψης τους σαν μας κοιτάνε: "όλα καλά, όλα απαράλλακτα, με σύνεση κυλάνε".

Οι ζαριές στην τύχη που ρίχναμε ήταν περισπασμός. Η σκακιέρα μπορεί να κοιμάται καλά κάτω απ' τα πόδια μας. Σούβλα με κάρβουνα. Όμως εμείς, κι ας ψηνόμαστε όπως το φαντάζουν, αιωρούμαστε μεταξύ κενοί και άπειρου. Απ' το λίγο ως το πολύ. Παγωμένοι ασάλευτοι. Σ' έαν χρόνο, που δεν υπάρχει, με υπακοή θανάτου.

Τα ζάρια στον αέρα με δυο δάχτυλα πίστη και ένα ελπίδα. Κι εμείς στο κενό μ' ελευθερία θανάτου...

Καλημέρα..; 7/5/11 12:05 μ.μ.
ποιώ - ελένη είπε...: Δεν είχα άσσο στο μανίκι
στις ζαριές μου πάντα απολάμβανα την ήττα και την διαπόμπευση
Σε φιλώ; 7/5/11 10:16 μ.μ.
Άτη Σολέρτη είπε...: Kioy, είναι κι αυτό μια οπτική της τυχαιότητας των πραγμάτων. Οι όψεις του ίδιου νομίσματος, στο χρόνο που μόνο ματαιότητα χαρίζει ουσιαστικά, σε ένα θολωμένο τοπίο. Τα ζάρια στον αέρα, πέφτουν στη γη, γράφουν το μέλλεσθαι. Κι εμείς, τα πιόνια της ζωής και του θανάτου, του φαύλου κύκλου που μας πλέκει, ακόμα σφυρίζουμε στον άνεμο το ποίημά μας...
Ευχαριστώ θερμά για τη θέαση, και το στίγμα σου εδώ! Το εκτιμώ!

Ελένη, η αλήθεια του καθενός (ανεξάρτητα απ' την τύχη του), δεν μπορεί να είναι ουσιαστικά ήττα και διαπόμπευση. Μάλλον ο χαρακτηρισμός θα εξυπηρετεί ζαριές των άλλων. Αυτών που κρύβουν επιδέξια τον άσσο στο μανίκι...
Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη! Να είσαι καλά! Φιλιά!; 8/5/11 10:41 μ.μ.
kytaratexnis είπε...: καλησπερα εχασα το τηλ σου σε προσκαλω σε ποιητικη βραδια την τεταρτη ενοψη αγανακτησμενων στον εσπερο στην πλατεια γεωργιου θελεισ να συμετεχεις και να απαγγειλεις ποιηματα σου?; 29/5/11 1:12 π.μ.