ΡΟΛΟΙ

Απρόσκλητες ουσίες στων αθανάτων τις στοές
μεταμφιέζονται σε ρόλους για να ζήσουν.
Βάζουνε κόκκινο κραγιόν στα χείλη τους...
και πούδρα πάλλευκη στο μέτωπό τους.
Δεν πρέπει να φανούν... οι ιστορίες που γράφτηκαν εκεί.
Οι ραγισμένες απ' το χρόνο.
Ξεχνάνε τα σκοτάδια.
Ασάλευτοι στρατιώτες,
συναγωνίζονται με τις σκιές των σκονισμένων όπλων τους.
Ποιος πρώτος κρότος θ' ακουστεί;
Μια πράσινη φιγούρα βάζει ήχο.
Βγάζει.
Μες στα σκοτάδια.
Τα κουτοπόνηρα βατράχια γίνονται δράκοι υπνωτιστές.
Συναγωνίζονται τους εραστές.
Μια ρέουσα ουσία κάνει νάζια.
Παίζει με μυροφόρα αινίγματα.
Πέρ’ απ' τα σύρματα...
που ξέχασε να κόψει,
κινεί τα νήματα.
Πιόνια που μοιάζουν είδωλα.
Εφήμερα.
Οι ρουμπινένιοι θώρακες των ξεχασμένων ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης
ξέβαψαν...,
όταν στόλισαν πετράδια σμαραγδένια της πλύστρας Γουινεβίρης την ποδιά.
Η πράσινη σκιά δε ξεχωρίζει.
Παιδιά που γέννησε η Φύση.
Τα σκοτάδια!
Μια μπαλαρίνα πρίμα,
με πιρουέτες προσπερνά τις σιλουέτες μιας σκιάς.
Τα σκοτάδια!
Χέρια απλώνονται ανοιχτά.
Αγγίγματα που ανατριχιάζουν παιδιά που ζητιανεύουν.
Η αλαζονεία της ορφάνιας τρόμαξε την ελεημοσύνη.
Τα βρέφη βάζουν ήχο.
Βγάζουν.
Τους λείπουν δόντια.
Στα σκοτάδια... είναι όλα μαύρα.
Τα νύχια τους, αγγίζουν τις χορδές μιας μητρικής κιθάρας.
Τις κόβουν.
Σπάνε τα κάγκελα της φυλακής.
Καλούπια ψάχνουν.
Τρέχουν.
Δε φτάνουν.
Ανάβουν τα σκοτάδια!
Εξαϋλώνονται οι σιλουέτες μιας σκιάς, στις ίδιες θέσεις παραμένοντας.
Τα φώτα!
Στα σκοτάδια;
Άναψαν για μια πρόσκληση!