3.1.11

ΑΝΑΒΑΣΗ


Έχεις ποτέ σου δει δύο ποντίκια ν' ανεβαίνουν με βιασύνη
τη ξύλινη και σαπισμένη σκάλα που στη σοφίτα οδηγεί;
Εκεί που κατοικεί ο Θεός!
Γιατί γελάς;
Ναι, σε σοφίτα κατοικεί ο Θεός!
Και δυο ποντίκια έχει για παιδιά του.
Στην κατοικία του δε θέλει υπηρέτες.
Γιατί γελάς;
Που μοιάζουν τόσο μεταξύ τους;
Όλα τα πλάσματά του μοιάζουν.
Όπως εσύ κι εγώ.
Ακόμα εσύ κι εγώ.
Μοιάζουμε...
Ναι. Μη γελάς.
Άκου!
Άκου το χτύπο της καρδιάς τους καθώς ανεβαίνουν...
Γίνεται όλο και πιο έντονος.
Πιο δυνατός...
Αγχωτικός...
Μ' εξουσιάζει.
Δε σ' ακούω!
Τι λες;
Γιατί γελάς;
Ά, ναι!
Που τα ποντίκια κατεβαίνουν;
Ναι... Το ξέρω.
Βλέπω.
Μα ναι! Βλέπω.
Δεν ανεβαίνουν!
Απλά...
Φταίει η συνήθεια του να κοιμάσαι ανάποδα
και... η υγρασία της σοφίτας.

Πίνακας: «The Second World» by Jerry McElroy

12 σχόλια:

Αγγελική Κορρέ είπε...

Εσύ έχεις δει ποτέ κανένα θεό να σέρνεται προσκυνώντας ποντίκια? Είναι το σύνδρομο της εποχής. Οι θεοί σκύβουν, οι πανουκλιάρηδες κυβερνούν κι αν νομίζεις πως συμβαίνει το αντίθετο, χαμογέλα γιατί ανακάλυψες την ουτοπία. Εν πάση περιπτώσει, η χρονιά ξεκίνησε βαρετά. Δεν έχω κανένα καινούργιο ποντίκι στη λίστα της φάκας, μόνο κάτι παλιά, που ζουν ακόμα. Το τυρί της συνήθειας μουχλιάζει και το χρούτσου-χρούτσου ποντικών και θεών, μου προκαλεί αϋπνίες.

*

«Ύπνος και θάνατος οι σκοτεινοί αετοί
Βουίζουν όλη νύχτα σε τούτο το κεφάλι:
Το παγωμένο κύμα της αιωνιότητας
Να καταπίνει του ανθρώπου το χρυσό
Ομοίωμα προσώπου. Το πορφυρό κορμί
Συντρίβεται σε φοβερούς υφάλους
Κι η σκοτεινή φωνή
Θρηνεί πάνω απ’ τη θάλασσα.
Μέσα στην άγρια μελαγχολία σου, αδελφή,
Δες: βάρκα έντρομη
Βυθίζεται κάτω απ’ τ’ άστρα
Στη σιωπηλή όψη της νύχτας».

Γκέοργκ Τρακλ – “Θρήνος”
Από το βιβλίο “Το Όνειρο του Κακού”

*

Τι θα ‘λεγες αδερφή, για λίγο από το ποντικοφάρμακο της νύχτας? Πρόσεξε μόνο γιατί είναι και λίγο γλυκό, μην ξεχαστούμε και το κατεβάσουμε εμείς αντί για τα τρωκτικά... κι όχι τίποτ' άλλο, θα μας φάνε και τα πτώματα...

Bisous...

Άτη Σολέρτη είπε...

Ma cher soeur, quelle surprise!
Λοιπόν άκου να δεις τι γίνεται τώρα... Εγώ ανέκαθεν είχα μια τρομακτική συμπάθεια στα τρωκτικά! Τέτοια που έφτανε τα όρια της ταύτισης. Χρειάστηκε σ' ένα παιχνίδι επιβίωσης να μάθω τη γλώσσα τους, τους κανόνες τους για να συνειδητοποιήσω την ειδοποιό διαφορά μας. Η οποία δεν ξέρω αν αυτομάτως ορίζει εμένα άνθρωπο. Σε μια προσπάθεια ανάβασης πάντως ένιωσα κάτι θείο να κατευθύνει τα περάσματα και να σφραγίζει τις ρήσεις ματαιότητα. Ίσως να έφταιγε το ξαναλέω η συνήθεια που έχω να κοιμάμαι ανάποδα. Τα τρωκτικά μου πάντως όρισαν την ανάβαση ως κατάβαση εξαρχής. Συμπέρασμα;
Μ' έπεισες! Πιάσε λίγο ποντικοφαρμακάκι! Και μη φοβού! Δεν ξεχνιόμαστε! Θα φέρω ρούμι για παν ενδεχόμενο! χαχα!
Besos!

Μαρια Νικολαου είπε...

Eξαιρετικά ιδιαίτερο.,
Εξαιρετικά υπέροχο

Άτη Σολέρτη είπε...

Μαρία ευχαριστώ πολύ από καρδιάς! Σου εύχομαι καλή χρονιά με υγεία!

SUN W KNIGHT είπε...

Αγαπητή Άτη,

διαπιστώνω πως όχι μόνον πιστεύουμε σε άλλους θεούς αλλά επίσης αυτοί κατοικούν σε διαφορετικά δωμάτια...

Καλή χρονιά!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Κοιμήθηκε ανάποδα
και νόμισε πως...μ' αγάπησε...ο θεός..
Κοιμήθηκα κι εγώ. Ανάποδα..
Και τον είδα τεράστιο..Ένα ποντίκι ήταν κι αυτός.

Υπέροχο!!!
Καλή Νέα Χρονιά, εξαιρετική μου Ποιήτρια!!!
Σε φιλώ, αγαπημένη μου φίλη!!!

Άτη Σολέρτη είπε...

Αγαπητέ Sun W Knight, σκέψου τι θα γινόταν αν αυτοί κατοικούσαν στα ίδια δωμάτια...
Ευχαριστώ για το πέρασμα! Να είσαι καλά! Καλή χρονιά εύχομαι!

Ευαγγελία φίλη μου,
είναι φορές που το στραβό και το ανάποδο μας δείχνει το ίσιο. Για το αν είναι και σωστό δεν ορκίζομαι. Πολύ σχετικό.
Πυρφόρα, σε ευχαριστώ για την παρουσία σου εδώ και τα καλά σου λόγια κάθε φορά! Εύχομαι τα καλύτερα για το νέο έτος! Να είσαι καλά! Πολλά φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Εβένινη δίνη, Εκάτη, Άρτεμις και πάντα προς τα κάτω. Σαν τα ποντίκια στο σκοτάδι.
Ο Θεός όμως είναι πάντα ψηλά και βλέπει.

Άτη Σολέρτη είπε...

Ανώνυμε, ο Θεός βλέπει από παντού.

Ανώνυμος είπε...

Το παντού είναι εύκολο και γενικό. Το ψηλά είναι δύσκολο και ειδικό.
Το παντού δεν φοβίζει παρά μόνο το κάτω και τους δικούς του.
Και δεν είμαι ανώνυμος.

Άτη Σολέρτη είπε...

Και τι ορίζει το "ψηλά" και το "χαμηλά";
Κάτι τέτοιες "φιλοσοφίες" οδήγησαν στη σφαγή συν-ανθρώπους μας άδικα στο παρελθόν και δυστυχώς ακόμα οδηγούν...
Κράτα τη γνώμη σου, σεβαστή.
Θα ήταν πιο τίμιο αν έβλεπα όνομα όμως. Αλλά, ίσως φταίνε τα δικά μου μάτια και δεν βλέπω.
Γειά σου Ανώνυμε!

Ανώνυμος είπε...

Άσε την προπαγάνδα περί σφαγών και φιλοσοφιών, εγώ δεν μίλησα ούτε πολιτικά ούτε κοινωνικά, αυτά δεν ταιριάζουν σε μένα γιατί ανήκω σε μια γενιά που τάχει νιώσει από πρώτο χέρι και έχει ακόμα μερικούς ανθρώπους που δεν έχουν μεταλαχτεί ή καταναλωθεί. Άστο λοιπόν αυτό καλύτερα, δεν πιάνει.
Το χαμηλά λοιπόν ορίζεται μόνο από την ψυχή και τις αναζητήσεις της κι όχι από το που βρίσκεται κοινωνικά στη ζωή που ζει ο καθένας από μας.
Για το πνεύμα το μέσα μας μίλησα κι αν δεν το κατάλαβες σκέψου λίγο πιο βαθιά. Το κατάλαβες όμως και δεν χρειάζεται να εξηγήσω παραπάνω, εσύ πέτα τη μπάλα αλλού για να σ' ακούνε οι υπόλοιποι που φυσικά δεν έχουν καταλάβει τι εννοώ.
Το όνομά μου το ξέρεις καλα, με τόσα μπλογκ έχεις εδώ μέσα το δικό σου όνομα προσπαθείς να κρατήσεις ανώνυμο.
Αρκεί ως εδώ, έχεις καταλάβει ότι το παιχνίδι αυτό το παίζεις μόνη σου.