20.9.09

ΘΥΩ

Άνοιξα το στόμα μου,

να μεταλάβω άγιο αίμα από το χέρι του παπά.

''Θύω'' ψιθύρισα.

Κανείς δε μ' άκουσε.

''Θύω'' φώναξα.

Κανείς δε μ' άκουσε.

Κανείς δεν ήταν πλάι μου.

Ούτε ο παπάς.

Όλοι είχαν φύγει.

Μόνο εγώ...

γυμνός και μόνος,

αμαρτωλός κι αληθινός,

ακίνητος στεκόμουν μόνος, στο γυάλινο Οίκο του Θεού.

Με στόμα ανοιχτό από έκπληξη.

Με στόμα που μέσα του κλείστηκε η γεύση του άγιου αίματος...

του θύματός μου,

που λίγο πριν είχα φονεύσει.


Πίνακας: "Chalice of mystery" by Odilon Redon

18 σχόλια:

Αγγελική Κορρέ είπε...

"Κύριέ μου!
Όλες οι πράξεις μου οι αμαρτωλές
τα λάθη, οι άνομες επιθυμίες
περνούνε πάνωθέ μου
καθώς το διάφανο νερό.
Τίποτα δεν μ' αγγίζει που φορώ
Κύριέ μου!
Μέσα από βαλτονέρια προχωρώ
και τίποτα, μα τίποτα δεν με ρυπαίνει
ίχνος σκιάς απάνω μου δε μένει.
Κοίταξε πόσο καθαρά
είναι τα χέρια μου τ' αμαρτωλά
σαν του παιδιού που όταν προσεύχεται σε Σένα
έτσι σα φλόγα αμόλυτη υψωμένα
είναι άξια το χιτώνα σου ν' αγγίσουν
και τα 'Άγια των Αγίων να κρατήσουν.

Από τα σφάλματά μου τα φριχτά κανένα
κανένας ξεπεσμός, κρίμα κανένα
δεν δύναται ανάμεσό μας να μπεί.
Να μας χωρίσει τίποτα άλλο δε μπορεί
εξόν, από τον ΄θπνο που με παίρνει το βαθύ
τον ξένοιαστο ύπνο σαν του παιδιού
-στη μέση ξάφνου που 'ρχεται του παιχνιδιού-.
Το ξέρω
είναι άσοφο να σε παρακαλούν για κάτι τι.
Για τούτο τίποτα δε σου ζητώ
Μόνο μια λύπη με βαραίνει σα βουνό
Βαθιά υποφέρω
σαν συλλογίζομαι τον ύπνο τούτο που μπορεί να 'ρθει
την κρίσιμη ώρα που το Σάλπισμά Σου θ'ακουστεί."

(Μελισσάνθη, "Προσευχή")


Bonjour, mon soeur :))

Μαρια Νικολαου είπε...

Θύω...τη ζωή μου...

Νimertis είπε...

μόνο μέσα από το 'θύω' το ανίσταμαι...

Άτη Σολέρτη είπε...

Sommeil eternel plein de mes crimes...
Συγκινητικό!
Bonjour ma cherie!

Μαρία και nimerti...
Θύω ζώντας..., ανίσταμαι... πεθαίνοντας.
Αυτό το μετά είναι που στοιχειώνει...
Καλημέρες!

Ianos είπε...

Καλημερα ...
Και ομως ισως μεσα απ την θυσια να ερχεται η εξιλεωση ...
Και κατα την εξιλεωση ειμαστε παντα μονοι!!!

Άτη Σολέρτη είπε...

Καλημέρα Ιανέ!
Μέσα από τη θυσία έρχεται η συνειδητοποίηση πάνω απ' όλα, για θύτη και θύμα. Κατόπιν τα υπόλοιπα... Σε όλα είμαστε πάντα μόνοι. Απλά έχουμε συνηθίσει στη ψευδαίσθηση.

Ευαγγελία είπε...

Όλοι

κάποιον φονεύουμε

και μετά

πλένουμε και ξεπλένουμε τα χέρια...

Κύριε, λέμε, συγχώρεσέ με...

Κι είναι τούτη

η πιο αληθινή μας έκφραση

Ευαγγελία είπε...

Υ.Γ.

Αγκαλιά μεγάλη

φίλη μου αγαπημένη!

Αφροδίτη Κ. είπε...

Μέσα από το δαιμονισμένο χτύπημα της θυσίας
ντύθηκα την γνήσια μορφή της αγάπης
το αίμα της μετάλαβα
σε λειτουργία χωρίς ανθρώπων ήχους.

Μαγεύτρα φίλη μου μια όμορφη μέρα να ‘χεις … σε φιλώ

Άτη Σολέρτη είπε...

Ευαγγελία, το πιο μεγάλο φονικό είναι αυτό της ίδιας μας της ύπαρξης.
Καλημέρα φίλη μου! Φιλιά!

acer_v, όμορφα λόγια, συγκινητικά!
Ευχαριστώ πολύ καλή μου! Σε φιλώ!
Καλημέρα!

Chara Naoum είπε...

Και τ' αποτέλεσμα φονικό...
Κόκκινο στάζουν τα γράμματα, οι στίχοι...
της εξιλέωσης, εικάζω.

Το ίδιο πολύ μ' αρέσει κι ο πίνακας που επέλεξες για το ποίημα σου αυτό.

Φιλιά...!!!!!!!!

Vaso Mprataki είπε...

Μόνο εγώ...
γυμνός και μόνος
αμαρτωλός και αληθινός
ακίνητος στεκόμουν μόνος,
στο γυάλινο οίκο του θεού...

Φοβερή εικόνα!
΄και μόνο που την διάβασα ένιωσα μια ανατριχίλα να διαπερνά το αίμα μου...
είδα στρατιές δολοφόνων μέσα στους αιώνες ...
με τα χέρια βαμμένα από το αίμα των θυμάτων τους...
να ζητούν ταπεινά εξιλέωση...
Η άγρια φύση του ανθρώπου σε όλο το μεγαλείο της ...
Ο μεσαίωνας που ποτέ δεν χάθηκε...
απλώς μέσα στο πέρασμα των αιώνων...
να αλλάζει κατά εποχές η μορφή των θυμάτων ...που πρέπει να θυσιάσουν...στο βωμό μιας ιδέας...
μιας προκατάληψης...ή της δύναμης των ισχυρών...
φοβάμαι φίλη μου ότι ίσως να έφυγα από το θέμα...αλλά ένα ποίημα μπορεί να ξυπνά στον καθένα τελείως διαφορετικά πράγματα...
Μια γλυκιά καληνύχτα!
και πολλά φιλιά

Antoine είπε...

Έξοχος ο Redon... παρασύρει κι αυτός στη μυσταγωγεία των λέξεων.

Άτη Σολέρτη είπε...

Χαρά, το αποτέλεσμα γράφει μέσα μας με τρόπο φονικό, εκείνη τη στιγμή της ύστατης συνειδητοποίησης της πράξης. Η εξιλέωση αργεί λιγάκι να επισκεφτεί το θύτη και το θύμα...
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Φιλιά!!!

Αγαπητή Βάσω, μια εικόνα χίλιες λέξεις. Ο γυάλινος οίκος του Θεού, η αναβίωση των μεσαιωνικών οργίων.
Για μένα, ο γυάλινος οίκος του Θεού, εικόνα ενοχής της μετουσιωμένης μου μορφής. Άνθρωπος μόνος. Αληθινός κι αμαρτωλός. Κι η γεύση του αιμάτινου Χριστού να μου θυμίζει την τραγική μου πλάνη, να τον σταυρώσω πάνω εκεί που τώρα προσκυνώ.
Σ' ευχαριστώ καλή μου! Φιλιά πολλά!

Antoine, ευχαριστώ που περνάς!

SUN W KNIGHT είπε...

Άτη,
η έκβαση της εξιλαστήριας θυσίας είναι συνήθως ανάλογη με την αξίας της προσφοράς...

Άτη Σολέρτη είπε...

Ίσως Sun, απλά η χροιά του χρόνου είναι που διαμορφώνει συνειδήσεις και την πορεία τους...
Kαλό βράδυ!

Χάρις είπε...

Ποιο κρυφό ευαγγέλιο έκαιγε τις λέξεις του μέσα στον χαμό της;
Αυτό αναρωτήθηκε κι ούτε βήμα δεν μετακινήθηκε από τους φόβους της. Φόβοι σαν νάμα ή άναμα. Έτσι τους ήξερε. Κι ήταν αυτή η πιο βέβυλα ιερή υπόσχεση που θα μπορούσε να κρατήσει...

Φιλί

Άτη Σολέρτη είπε...

Κι ακόμα δεν καθόρισε τη φύση αυτών των φόβων..., του ιερού κινήτρου για να υπάρχει...
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλη μου! Φιλιά!