20.10.13

ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΕΣ



Δυο φίλες στο δωμάτιο καθισμένες,
συζητούν... μ' ανοιχτό το παραθύρι.
Η μια μαυροντυμένη,
κόκκινο τριαντάφυλλο κρατά...
και το φορά στο στήθος.
Η άλλη κάθεται μισόγυμνη και κλαίει.
Πέφτουν βαριά τα κόκκινα δάκρυά της
πάνω στο άσπρο της σκισμένο μισοφόρι.
Μοιάζουν με ροδοπέταλα.
Όχι!
Δεν κλαίει...
Γελά.
Γελά δυνατά.
Κι οι δυο γελούν.
Κι ύστερα...
με κοιτούν...
και μ' απειλούν!
Με διώχνουν.
Δε φεύγω.

Δυο φίλες στο δωμάτιο στέκονται ορθές...
μ' ανοιχτό το παραθύρι.
Η μια μιλά για μένα... κι η άλλη για σένα.
Και με κοιτούν...
Και μ' απειλούν...
Και καταριούνται!
Δε φεύγω.

Δυο φίλες στο δωμάτιο ξαπλωμένες...
συζητούν... μ' ανοιχτό το παραθύρι.
Η μια μιλά για το Θεό... Η άλλη για το Διάβολο.
Όχι!
Δεν είναι φίλες.
Είναι εχθρές... που ανταμώσανε στον τάφο...
τη νύχτα της Ανάστασης!
Δε φεύγουν.


(Εμπνευσμένο από την ομώνυμη έγχρωμη γκραβούρα του Félicien Rops, 1898)

Δεν υπάρχουν σχόλια: