4.10.09

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ


Φωτολουσμένες περούκες.

Αιματοβαμμένοι τοίχοι.

Μαύρες εξώπορτες. Κλειστές. Δεν ήταν χτες.

Υγροί δρόμοι. Πλακόστρωτοι. Βωμοί αιώνιοι της αμαρτίας, της ενοχής.

Υγροί ήχοι. Μιας φυλακής.

Λευκά δέρματα. Διάφανα. Άυλα.

Μικρά δέματα. Χάρτινα. Τετράγωνα.

Κίτρινα χαμόγελα. Άδεια. Σάπια.

Ποιόν αντικρύζουν τα σμαραγδένια μάτια;

Χαώδη στόματα τι ψιθυρίζουν; Τι φιλούν;

Ποια μυστικά ορίζουν τους τυφλούς κι αιμορραγούν οφθαλμικά φιλιά;

Απάτες του σήμερα. Παιχνίδια του χτες. Όνειρα του αύριο.

Όλα ψεύτικα. Παραισθήσεις. Σκόρπιες νύξεις.

Το ακορντεόν σε μια γωνιά, συνεχίζει να παίζει λυπητερά... συνθήματα... μελωδίες του χτες και του σήμερα.


Μπλε σκούρα τραπέζια. Σκονισμένα.

Σπασμένα ποτήρια. Βρώμικα. Μουσκεμένα. Ραγισμένα τα χείλη τους.

Καρέκλες, ζωντανές αναμνήσεις, ριγμένες στο πάτωμα.

Ξεθεωμένες... μέχρι χτες χόρευαν. Οι αναμνήσεις.

Παλάμες χαραγμένες. Ιδρωμένες. Ψηλαφίζουν...

Πεινασμένα ρουθούνια μυρίζουν...

Σάρκες με άρωμα χαράς κι αφέλειας. Καταραμένης αιωνιότητας.

Εφηβικής ορμής και τελειότητας.

Ένα ρόδο πεσμένο στο πάτωμα αιμορραγεί τις μελωδίες του σήμερα και του αύριο, σ' ένα κονσέρτο τελευταίο, αφιερωμένο σε ρόδα που γερνούν.


Γοβάκια με τακούνι αιχμηρό. Λογχίζουν. Καρδιές που σβήνουν.

Σκισμένα εσώρουχα. Δαντελωτά. Μαύρα. Λευκά. Ανήσυχα. Τυλίγουν...

Οφθαλμικές καρδιές που αφήνονται να σβήσουν.

Ανάβουν... Καίγονται... Σβήνουν...

Τι υπάρχει κάτω απ' τις φωτολουσμένες περούκες;

Γύμνια. Ασχήμια. Όνειδος δίχως τάξη.

Σάρκες καταζητούμενες. Εφήμεροι παλιάτσοι. Σημερινοί αιωνόβιοι.

Ανθρωπόμορφοι πίνακες σε κάθε γωνιά.

Κάθε υγρού δρόμου.

Κάθε μαύρης εξώπορτας.

Προβάλλουν πρώτα τα κεφάλια, ρίχνοντας βλέμματα ερωτευμένα, μεθυσμένα,

πίσω από κάθε ένοχο κελί μιας φυλακής.

Νύχια αιχμηρά ματώνουν κάθε σάρκα.

Παλάμες βρώμικες ραγίζουν χείλη ποτηριών.

Χαμόγελα εκκωφαντικά.

Δάκρυα σιωπηλά.

Κλάματα δυνατά.

Γέλια άηχα.

Όλα παράξενα.

Όλα τόσο αληθινά!


Κάποιος πέρασε σήμερα δίχως ν' αγγίξει το πορτραίτο του.

Δεν ήθελε ν' αφήσει αποτύπωμα.

Το ακορντεόν στη γωνιά του δρόμου, μαρτύρησε πως ήταν έφηβο.

Ο περαστικός ήπιε στην υγειά της καταραμένης αιωνιότητας!

Ίσως σφραγίσει το αυριανό.


Moulin Rouge Night Poster by Peter Bragino

15 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Προτιμω τις πόρτες κλειστές.
Μόνο τη μοναξιά αφήνω να μπαίνει
Ειναι η μόνη που ξερει να σιωπά ...
Να ακούει, και να σιωπά...

Εξαιρετική παντα Ατη
Καλή σου μερα

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα.
Πολύ όμορφο απόσπασμα.
Κρατώ δυνατά μια φράση που με κράτησε:
"Ένα ρόδο πεσμένο στο πάτωμα αιμορραγεί τις μελωδίες του σήμερα και του αύριο, σ' ένα κονσέρτο τελευταίο, αφιερωμένο σε ρόδα που γερνούν."
Φιλιά

Χάρις είπε...

Μπαίνω στο χώρο
σαν αρπακτικό
εγώ θα αρπάζω
κι ο χώρος θα ματώνει
θα αιμορραγεί στιγμές
σαν εκείνες που
κάποιοι ονόμασαν
αναμνήσεις
δεν με ενδιαφέρουν-
άχρηστα τέτοια ρούχα
για ένα πλάσμα
που κοιμήθηκε τη βροχή.

Ας σκορπίσουν τα χρώματα-
ποια θα ήταν η Ίριδα
αν η βροχή δεν την ερωτευόταν;

Φιλί

Άτη Σολέρτη είπε...

Μαρία, ακόμα κι αν προτιμήσει κανείς τις ανοιχτές πόρτες, η μοναξιά θα τον υποδεχτεί.
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Φιλιά!

Tonia, η τραγική αλήθεια...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την προσοχή και τα καλά σου λόγια. Φιλιά! Καληνύχτα!

Χάρις, τι όμορφα λόγια!
"Ας σκορπίσουν τα χρώματα-
ποια θα ήταν η Ίριδα
αν η βροχή δεν την ερωτευόταν;"
Σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου εδώ. Φιλιά!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Έτσι απλά

θυμήθηκα τα λόγια:

"στο καρναβάλι ρε που πας
χωρίς μάσκα και στολή
ρε θα πονάς
Κι αφού το διάλεξες να πας
θα είσαι μόνος
μεσ' στους μόνους θα γερνάς"

Γράφεις και καθηλώνεις, φίλη μου!
Φιλιά!

Αφροδίτη Κ. είπε...

στις αποστάσεις που δεν τέμνονται
στις εκεχειρίες εντός ...
αυλαία!

μαγεύτρα φίλη μου με άγγιξες … όπως πάντα
βράδυ όμορφο
σε φιλώ

Stratos είπε...

Πολύ όμορφο απόσπασμα, Άτη μου...
Κρατάω το συγκεκριμένο σημείο:

"Σάρκες με άρωμα χαράς κι αφέλειας. Καταραμένης αιωνιότητας.
Εφηβικής ορμής και τελειότητας."

Καλησπέρα ... :)

Αγγελική Κορρέ είπε...

Λοιπόν εμένα αυτό το ποίημα, μου φέρνει στο νου εκείνο το υπέροχο τραγούδι απ' το Moulin Rouge, "Le Tango de Roxanne"..

Roxanne
You don't have to put on that red light
Walk the streets for money
You don't care if it's wrong or if it is right
Roxanne
You don't have to wear that dress tonight
Roxanne
You don't have to sell your body to the night

His eyes upon your face
His hand upon your hand
His lips caress your skin
It's more than I can stand..

Why does my heart cry?
Feelings I can't fight!
You're free to leave me but
Just don't deceive me!
..and please believe me when I say
I love you...

http://www.youtube.com/watch?v=pHO5KWIMZUo

Kisses, my sis...

Άτη Σολέρτη είπε...

Λίτσα, μεγάλη αλήθεια!

acer_v, άραγε πέφτει η αυλαία;

Στράτο, γνώριμο σκηνικό ε? Ανθρώπινο μα τραγικό!

Beloved sis, τη λατρεύω αυτή την ταινία! (Παίζει και ο Ewan, αδυναμία!)Και το τραγούδι εξαιρετική διασκευή! Να είσαι καλά ma cherie!

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια και την παρουσία σας εδώ! Φιλιά!

Vaso Mprataki είπε...

Ποιά μυστικά ορίζουν τους τυφλούς
κι αιμορραγούν οφθαλμικά φιλιά...

...Ένα ρόδο πεσμένο στο πάτωμα
αιμορραγεί τις μελωδίες του σήμερα και του αύριο, σ'ένα κονσέρτο τελευταίο αφιερωμένο σε ρόδα που γερνούν...

Απλά υπέροχα!!! ,
Άτη πάλι με καθήλωσες με την δύναμη των εικόνων που βγάζουν οι στίχοι σου...

Κάθε φορά υπό τον ίσκιο των στίχων σου και της μουσικής που τους συνοδεύει , νιώθω σαν νά'μαι η ημέρα ,εκείνη του έρωτα την ιερή στιγμή που την αγκαλιάζει η νύχτα...

Καληνύχτα
και πολλά φιλιά

Άτη Σολέρτη είπε...

Βάσω, μεγάλος έπαινος τα λόγια σου! Ευχαριστώ πολύ φίλη μου! Άφωνη...! Σε φιλώ! Καληνύχτα!

Βυζαντινή Χορωδία "Πανύμνητος" είπε...

Τι να πώ?? Ειλικρινά τα ποιήματά σου ειναι υπέροχα..Χάνεσαι στους στίχους και τους νιώθεις να ζωντανεύουν μπροστα σου..σαν παράξενες εικόνες..Και κάποιοι από αυτούς με εκφραζουν ανησυχητικά πολύ...

Συνέχισε ετσι..πολύ καλή δουλειά!
Καληνύχτα!!
φιλιά πολλά ♥

Άτη Σολέρτη είπε...

Εγω τι να πω?
Σε ευχαριστώ πολύ που βλέπεις μέσα στις λέξεις μου, τις εικόνες μου και κομμάτια της ψυχής μου. Σε ευχαριστώ για την παρέα φίλη μου! Να είσαι καλά! Φιλιά!

SUN W KNIGHT είπε...

Απάτες, παιχνίδια και όνειρα...
Όλα παράξενα κι αληθινά...

Άτη Σολέρτη είπε...

Η ζωή Sun... Παράξενη κι αληθινή!
Ευχαριστώ για την επίσκεψη!