12.8.09

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ

Κρυφά αργά το βράδυ,
κάποιος μου ψιθυρίζει μυστικά...
κι ύστερα γέλια ακούγονται πνιχτά.
Κρυφά μες το πηγάδι,
στον ύπνο μου είδα μια γριά να μπουσουλά...
κι ύστερα γίνηκε μωρό που μ' άστρο έμοιαζε αυγερινό.

Κρυφά στην πέρα γειτονιά,
λαμπάδες αναμμένες...
βάζουν φωτιά και καίν' το Σατανά!
Κι ύστερα νήματα φωτιάς,
περικυκλώνουν τα σπαρτά...
πυροτεχνήματα!

Κρυφά αργά το βράδυ.
μες το πηγάδι μπουσουλά ακόμα το φεγγάρι.
Κλάματα ακούγονται πνιχτά...
κι η γριά μάνα μου φωνάζει, νερό να φέρω,
να ξορκίσω τη φωτιά απ' τα σπαρτά.

Πίνακας: "The elements - Fire" by Sidney Goodman

17 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μες το πηγάδι μπουσουλά ακόμη το φεγγάρι...

Υπάρχει τίποτε ωραιότερο απο το στίχο αυτό;
Εβένινη Ποίηση!

Καλησπέρα Άτη.
Παντα ιδιαιτερα μοναδική

Άτη Σολέρτη είπε...

Μαρία, μες το πηγάδι μπουσουλάνε φεγγάρια - απεικονίσεις των ψυχών. Εκεί είναι οι ωραιότερες αντανακλάσεις.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια! Με τιμούν τόσο πολύ!
Να είσαι καλά φίλη μου! Καλό βράδυ!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...κρυφά το βράδυ

ανασταίνονται φωνές μωρών

αυτών που τα πρωινά γερασμένα μοιάζουν...

Κάψε το σατανά αν μπορείς
και ονειρέψου!

Μ' αρέσει η έκφρασή σου, φίλη μου, πολύ!!!

Φιλιά Πυρφόρα!!!

kioy είπε...

μωρό-φεγγάρι-φωτιά-μυστικά-γριά-ξόρκια

Πες μου πως σβήνονται οι σπίθες από κείνα τα ανομολόγητα όνειρα, που ακόμα τρέμουν στο φυτίλι. Πολύ πριν το πυροτέχνημα γίνει πραγματικότητα;;;

Την καληνύχτα μου!

Chara Naoum είπε...

Παφλάζει άγρια η φωνή
βαθειά μες στο πηγάδι
πυγολαμπίδα που απ' τον πάτο αποδρά
και ξαποσταίνει
στα λευκά μαλλιά
και στο κλάμα ανακάθεται και
γοερά το πνίγει
κάνοντας κι άλλο τη φωτιά να λυσσά
να κατακαίει τα σπαρτά..

Χάνομαι στους στίχους σου. Τόση η ένταση κι η δίνη τους.
Καλη σου μέρα.....

Νimertis είπε...

μαγικό το σύμπαν σου Ατη... σε καλημερίζω...

Άτη Σολέρτη είπε...

Ευαγγελία, είναι που το νερό στερεύει…
Τα όνειρα ξορκίζουν την ανάσταση εντός.
Και εγώ εδώ… φωνάζω!
Σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ αγαπημένη φίλη μου!
Φιλιά καρδιάς!

Kioy, δεν σβήνονται.
Απλά τα ανομολόγητα πέφτουν σε νάρκη μέσα μας…,
κι ύστερα πείθουν τις σκιές μας πως δεν υπήρξαν καν.
Αν σε πηγάδι κοιταχτούν, τότε θα λαμπαδιάσουν.
Μα θα ‘χουν για αντίκρυσμα του χρόνου τις ποινές.

Ευχαριστώ που πέρασες! Την καλησπέρα μου!


Χ.Ν., είναι ο απόηχος που κινεί τα νήματα τελικά…
Φωνή - φωτιά καίει σπαρτά!
Σ’ ευχαριστώ πολύ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια
και τους υπέροχους στίχους σου! Το εκτιμώ! Να είσαι καλά!

Nimerti, ένα μεγάλο ευχαριστώ! Να είσαι καλά! Καλησπέρα!

Αγγελική Κορρέ είπε...

Ο τόπος των κολασμένων - Τ. Σουίφτ

Όλοι αυτοί που υποκρίνονται τους θεοσεβείς και τους θρησκευόμενους,
παραδέχονται πως υπάρχει Κόλαση, αλλά διαφωνούν για το πού "εδρεύει" αυτή.
Άμα όμως υπάρχει Κόλαση, λογικά είναι δυνατόν να προσδιοριστεί
ο τόπος των κολασμένων' και εξηγούμαι αμέσως πώς:
Όπου συνωθούνται, πρωτίστως, οι κολασμένοι, εκεί, κατά τρόπον βέβαιον, πρέπει και η Κόλαση να αναζητηθεί.
Κολασμένοι ποιητές, κολασμένοι κριτικοί, κολασμένοι ανόητοι, κολασμένοι παλιάνθρωποι,
κολασμένοι - πουλημένοι συγκλητικοί, κολασμένες - πουλημένες παλιογυναίκες'
κολασμένοι νομικοί και κριτές, κολασμένοι λόρδοι και κολασμένοι ευγενείς,
κολασμένοι πράκτορες και πληροφοριοδότες, κολασμένοι φίλοι και κολασμένοι ψεύτες'
κολασμένοι - διεφθαρμένοι υπάνθρωποι σε κάθε πόστο'
κολασμένοι καιροσκόποι υποκριτές σκορπισμένοι εδώ και 'κει.
Και σε τούτο το πάρε - δώσε της αμαρτίας, θα προσθέσω πρόθυμα,
κολασμένους αμαθείς ποιμενάρχες και μυστικοσύμβουλους.
Ας μη μας ψήνουν στην πυρά άλλο οι κυρ - παπάδες,
διότι, από τις ενδείξεις αυτές, γνωρίζουμε πια τον τόπο των κολασμένων:
Και η Κόλαση είναι σίγουρα στην Ρώμη ή στο Παρίσι'
τι ευτύχημα για μας, που δεν είναι στη χώρα μας!

***

Ακους ? Ακουω να λες.. πάμε μια γυρα σφηνακια αισιοδοξιας, κι ασ' τις φωτιες... καλοκαιρι ειναι.. τι θες ? να καψουμε κανα χωραφι και να μας πανε μεσα για εμπρησμο ?

Άτη Σολέρτη είπε...

Στον τόπο των κολασμένων μπορεί να μην υπάρχει καν φωτιά αγαπητό αδερφάκι! Είναι η αύρα της κολάσεως που αντανακλά στα μάτια! Άστην την αμαρτία!
Εξαιρετικό κείμενο!

Και πες εγώ τις αφήνω τις φωτιές... Έλα που έρχονται πάντα οι σπίθες τους και με βρίσκουν! Σ'όποιο χωράφι κι αν βρεθώ!
Κατάλαβες? Κατάλαβα να λες...
Φιλάκια sis!

XRISTINA G.V. είπε...

Υπέροχη όπως πάντα!!!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού..(επιτέλους διακοπές) :))
Με αγάπη
Χριστίνα

Άτη Σολέρτη είπε...

Χριστίνα σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και την επίσκεψη!!!
Εύχομαι να περνάς καλά! Μας λείπεις!
Φιλάκια πολλά!

Prince Of The City είπε...

Πολυ γρηγορα ειδα την αναρτηση...!

Αλλα παντα ξερεις να φτιαχνεις ατμοσφαιρα!!

Άτη Σολέρτη είπε...

Prince, ευχαριστώ που με διαβάζεις! Χαίρομαι που σου άρεσε! Καλημέρα!

Αφροδίτη Κ. είπε...

Μέσα στο πηγάδι βαφτίζονται όλα...
φόβοι
προσμονές
όνειρα και εφιάλτες.
Bυθίζονται
κολυμπούν
πνίγονται
αναπλέουν

Όπως πάντα ξεχωριστή η γραφή σου
Υπέροχη!

Φιλιά πολλά φίλη μου

Άτη Σολέρτη είπε...

Έτσι ακριβώς είναι φίλη μου! Η κολυμπήθρα της ύπαρξης! Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Φιλιά!

Vaso Mprataki είπε...

Καλημέρα αγαπημένη μου Άτη
Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να ομορφαίνεις το σκοτάδι...
και να ξυπνάς την φωτιά μέσα από την μήτρα των ονείρων μου ( σαν ακριβό φυλαχτό έκεί στο σεντούκι της μνήμης)
Με μαγεύεις φίλη μου...και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ακόμα γιατί!
άραγε να'ναι η σκοτεινή πλευρά της ψυχής μου... οι μνήμες που φέρνω μέσα μου ...ή οι ρίζες της ύπαρξης μου( που ίσως να ξεκινούν από τον μεσαίωνα ,τότε που όλα ήταν φωτιά και σκοτάδι...)
Ότι και να είναι Άτη,είναι μαγεία...
ψιλαφώντας το σκοτάδι ...
και αφού παραδώσω την ψυχή στο καθαρτήριο της φωτιάς ... ξαναβγαίνω στο φως...
σαν να γεννήθηκα μόλις εχθές...

πολλά φιλιά

Άτη Σολέρτη είπε...

Βάσω, όλα αυτά που μου λες..., είναι πολύ σημαντικά! Ο πιο μεγάλος έπαινος! Σ'ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρω αν ομορφαίνω σκοτάδια ή φώτα, δεν ξέρω αν καταφέρνω να ξυπνήσω φωτιές από μήτρες ονείρων. Την ύπαρξη κάνω προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσω, τις ρίζες μες στο χώμα αναμοχλεύοντας... υπό το φως του ήλιου ή της σελήνης, στα σκοτάδια... Με αφήνεις άφωνη με τα λόγια σου! Εκτιμητέα φίλη μου!
Καλημερίζω! Πολλά φιλιά!