23.7.09

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Πώς είναι να μην έχεις όραση;
Αναρωτιόμουν.
Άναψα ένα τσιγάρο.
Είδα φωτιά.
Γρήγορα το ‘σβησα.
Η φλόγα του με τύφλωσε.
Πήρα τη γνώση απ' τη φωτιά.
Αυτή είδα μόνο.
Κρύφτηκα στην κοιλιά του κήτους.
Έπαψα ν' αναρωτιέμαι.

"Urizen" by William Blake

21 σχόλια:

Δενελάβας Τάσος είπε...

Έπαψα ν' αναρωτιέμαι..

Χρειάζεται άραγε να αναρωτιόμαστε για όλα ή απλά να παίρνουμε τη γνώση από το καθετί που έρχεται ;

Γεια σου Άτη μου , καλησπέρα !

Άτη Σολέρτη είπε...

Καλό είναι να αναρωτιόμαστε...
Οξυγονούχος νους.
Καμιά φορά όμως, η γνώση έρχεται έτσι και τρομάζει.
Δεν πιστεύω πως ποτέ θα πάψουμε ν' αναρωτιόμαστε εν τέλει...
Καλησπέρα Τάσο! Σ' ευχαριστώ που πέρασες!

Μαρια Νικολαου είπε...

ΥΠάρχουν αραγε στιγμές που παύουμε να αναρωτιόμαστε;

Καλησπέρα Ατη..

Αγγελική Κορρέ είπε...

Ο μεγαλύτερός μου φόβος ήταν πάντα το να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχω χάσει την όρασή μου... μου ξυπνάς τους παιδικούς μου φόβους, κι έτσι όπως την έχω ψιλοακούσει κιόλας απόψε, δε με βλέπω καλά..

"Πάνω απ το προσκεφάλι μας ο Σατανάς γερμένος
πάντα στα μάγια του κακού το νου μας νανουρίζει,
τη πιο ατσαλένια θέληση μεμιάς την εξατμίζει,
αυτός ο Μέγας χημικός, ο Τετραπερασμένος".

Με ή χωρίς όραση, τους ίδιους δαίμονες δε βλέπεις, εξάλλου? Μέσα στη φλόγα που τρεμοπαίζει, μέσα στα σκότη του ενυπνίου ή της τύφλωσης, είτε απλά μέσα στο θολό απέραντο που βλέπεις όταν κλείνεις τα μάτια. Τι πειράματα και ξεπειράματα. Το παρελθόν κι ο διάβολος δε σέβονται καμιά αναπηρία. Ότι σου μέλλει να δεις το βλέπεις, με ή χωρίς μάτια..

Δε ξέρω που κολλάει ο Μπωντλαίρ τώρα πάλι. Δε βαριέσαι, ο Μπωντλαίρ και το τσιγάρο πάνε με όλα.

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...
κι ίσως
μόνο τυφλοί
μπορούμε να γνωρίσουμε...
ταπεινά τυφλοί
ν' αγγίζουμε
και να σχεδιάζουμε μετά
μονοπάτια τ' απείρου...

Καλό βράδυ, φίλη μου!

Άτη Σολέρτη είπε...

Μαρία, ακόμα και υποσυνείδητα… τα ερωτηματικά στοιχειώνουν…
Καλησπέρα! Να είσαι καλά!

Ma soeur,
once afraid twice bitten λέει μια παροιμία.
Και ποιος μας λέει πως όσοι βλέπουνε με μάτια, βλέπουν πραγματικά;
Η τύφλωση κυριαρχεί… Ενίοτε καραδοκεί…
Σωστή η διαπίστωσή σου περί δαιμόνων. Ακόμα και χωρίς «όραση» τους ίδιους βλέπεις. Το παρελθόν κι ο Διάβολος. Σχετικότητες! Το στοίχειωμα και η μορφή τους, μέσα από τον μέσα μας καθρέφτη αντιφεγγίζει. Ο χρόνος κι ο Θεός. Καμία μοιρολατρία. Η τύχη! Πάνω απ’ όλα!

Υ.Γ. Ρε αγγελοκρουσμένο νυχτιάτικα…(το πρόσεξες; Δεν είπα διαολοκρουσμένο… χιχι!), τι αναρωτιέσαι που κολλάει ο Μπωντλαίρ; Το ‘πιασα το υπονοούμενο… Ωραία παρομοίωση! Και πολυμήχανη και τετραπερασμένη!
Είναι κι η ώρα περασμένη…
και επειδή εγώ δεν την έχω ακούσει…, γι’ αυτό δε με βλέπω καλά!... χαχα!
Φιλάκια αδερφάκι γλυκό!!! Ευχαριστώ που πέρασες!

Ευαγγελία, φίλη μου,
Με μάτια αφιλτράριστα μες στο παζάρι των ψυχών…
Ταπεινά τυφλοί όπως το είπες…ν’ αγγίζουμε… ψηλαφιστά το άπειρο…
Σ’ ευχαριστώ που πέρασες! Να είσαι καλά! Σε φιλώ!

Χάρις είπε...

...και καθώς το πρόσωπο σήκωσε
είδα το λευκό να σκεπάζει
πέρα ως πέρα το βλέμμα.
Θα μπορούσα και να τρόμαζα
αν
δεν ήταν αυτή η λευκή τούνδρα
που λαχταρούσα από πάντα
να ζήσω...

Καλώς σε βρήκα

Prince Of The City είπε...

ΑΧ ΓΟΥΙΛΙΑΜ...!

Άτη Σολέρτη είπε...

Χάρις, το λευκό απέραντο στρώμα...
Σιωπή που περικλείει ελπίδα...
Η γνώση εκεί μοιράζεται αλλιώς...
Καλώς σε βρήκα κι εγώ! Χαίρομαι! Πολλά φιλιά!

My Prince, ο William είναι θεότητα από μόνος του ε? Απλά δέος! Σ' ευχαριστώ που πέρασες! Καλό απόγευμα!

Vaso Mprataki είπε...

καλώς ή κακώς δυστυχώς φίλη μου θα είμαι πάντα από αυτούς που συνέχεια μπροστά τους θα κρέμεται ένα πελώριο ερωτηματικό...
και που θα ψάχνει την φύση των πραγμάτων πέρα από αυτά που βλέπει ...γιατί ταπεινά πιστεύω ότι η ομορφιά αυτού του κόσμου πολλές φορές κρύβεται σ'αυτά που δεν βλέπουμε...
αλήθεια πόσο τραγικό θα ήταν να χάναμε έστω και για λίγο την όραση μας (έχοντας βέβαια το συναίσθημα ότι την χάσαμε για πάντα)
αλλά και πόσο υπέροχο όταν θα την ξαναβρίσκαμε...
είμαι σίγουρη ότι όλα θα τα βλέπαμε και θα τα εκτιμούσαμε με άλλα μάτια...
ακόμα και ένα απλό κόκκινο μήλο...θα φαινόταν στα μάτια μας σαν κάτι το υπέροχο και μοναδικό...
και αυτό το κόκκινο με το μαύρο είναι από μόνο του μια μαγεία...
Yπέροχος αυτός ο william blake!!!
Μια γλυκιά καληνύχτα!
πολλά φιλιά

Άτη Σολέρτη είπε...

Συμφωνώ μαζί σου φίλη μου, απόλυτα!
Η μύχια αναζήτηση, η παρατήρηση και τα ερωτηματικά - αινίγματα της ύπαρξης πάντα θα μας στοιχειώνουν! Η όραση... το μεγαλείο της σκέψης!
Η εκτίμηση... αλλάζει τη ματιά μας!
Υπέροχος ο Blake! Ο λατρεμένος μάγος, του κόσμου των αισθήσεων!
Να είσαι καλά Βάσω μου! Ευχαριστώ που πέρασες!

Νimertis είπε...

γεια σου Ατη, εξαιρετική δουλειά έχεις κάνει... πολύ χαίρομαι που σε αντάμωσα...

Άτη Σολέρτη είπε...

Nimerti, σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Τα εκτιμώ! Θα περάσω κι απ' τα μέρη σου! Να είσαι καλά φίλε!

Lorelei Am Rhein είπε...

Η όραση είναι κι αυτή μια παραίσθηση, όπως και οι άλλες αισθήσεις.
Μην αναρωτιέσαι, Άτη...
Έχεις τις απαντήσεις μέσα σου και το κήτος δεν θα σε καταπιεί ποτέ!
Φιλιά!

Άτη Σολέρτη είπε...

Lorelei, καλή μου, όλοι μας ξέρουμε. Το κήτος παραμονεύει πάντα. Στο χέρι μας είναι να δούμε καθαρά!
Σ' ευχαριστώ που πέρασες! Φιλάκια!!!

Αφροδίτη Κ. είπε...

Πως είναι να έχεις όραση και να μην θωρείς; ... να μην κατ' έχεις;

φιλιά φίλη μου!

Άτη Σολέρτη είπε...

Είναι στα αλήθεια οδυνηρό, η άτη να σε βρίσκει, να σε πλανεύει νοερά και να ελπίζεις...
Και ξάφνου... βλέπεις!
Τι κρίμα που τυφλώθηκες ε?

Να είσαι καλά φίλη μου! Πολλά φιλιά!

Christin είπε...

Καλησπέρα Άτη μου! Να ευχηθώ καλό χειμώνα ή δε πήγαμε ακόμη διακοπούλες ??? Οι δικές μου τελος για φέτος, κλαψ :(

Για το υπέροχο ποίημα σου, παραθέτω ένα ποιημα του Καβάφη..

"Ετσι πολύ ατένισα"

Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα,
που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.

Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά.
Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα·
πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι,
και πέφτουν, λίγο, επάνω στ' άσπρα μέτωπα.
Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν
η ποίησίς μου... μες στες νύχτες της νεότητός μου,
μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα...

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ίσως την όρασή μας αγαπητή μου να μη τη χρησιμοποιούμε όπως θα 'πρεπε.. γιατί προσπαθούμε πάντα να δούμε πραγματα αφανή κι αφύσικα, καταντώντας ν' αγνοούμε τη πιο εμφανή φυσική ύπαρξη του σύμπαντος.. τον άνθρωπο...

Φιλάκια πολλά :)))

Άτη Σολέρτη είπε...

Καλησπέρα sweet Κριστίν!
Να ευχηθείς και βέβαια Καλό Χειμώνα!!! Άντε και αγωνιώ να έρθει... Δεν μου πήγε ποτέ το Καλοκαίρι!Δεν παλεύεται τόση ζέστη!
Ελπίζω να πέρασες τέλεια στις διακοπές σου πάντως!

Υπέροχος ο Καβάφης! Μες στις νύχτες τα κρυφά αινίγματα ζητούν τη λύση τους. Κι εκείνο το σκοτάδι δεν βοηθάει και πολύ... ή μήπως εκεί όλα φαίνονται πιο καθαρά;
Ίσως τα αφανή κι αφύσικα ενδεχομένως να μας φανερώνονται απλά, και να αλλάζουν στην πορεία...
Μια σύγχυση το εμφανές! Μια σχετικότητα... που καταντά της ύπαρξής μας ενοχή!
Σε φιλώ πολύ!

Chara Naoum είπε...

Γεμάτη εντυπώσεις, καταγοητευμένη από την ανάγνωση των αναρτήσεών σου. Και ιδίως από τις δικές σου προβολές επικίνδυνων χειμμάρων, συναισθημάτων γεμάτων φωτιά. Απ' τις δικές σου λέξεις.
Καλό σου βράδυ.

Άτη Σολέρτη είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Εκτιμώ τη ματιά σου εδώ! Με αφήνεις άφωνη! Θα τα λέμε φίλη μου! Να είσαι καλά!