26.6.09

Η ΑΤΥΧΙΑ

Κάτω απ' τα μαύρα ρούχα μου...
βαθιά μες στο χλωμό μου δέρμα...
προσπάθησα να κρύψω καλοσύνη.
Για να μη φαίνεται.
Όχι επειδή ήταν κλεμμένη.
Για να μη γίνει.
Τα χέρια μου άπλωσα στον άνεμο...
κι ύστερα του τραγούδησα γλυκά...
Τι ατυχία να ζηλέψουν τα πουλιά!
Με πέρασαν για μοχθηρό κοράκι!
Είχα κρυμμένη καλοσύνη.
Έτσι όλα τους γυμνά και πεινασμένα...
Όρμηξαν καταπάνω μου...
και ξέσκιζαν...
και βίαζαν την άσπιλή μου σάρκα...
δίχως ντροπή κι ενδοιασμό!
Τα δάκρυά μου έβρεχαν τα δυνατά φτερά τους...
όμως τίποτα δεν εμπόδιζε το πέταγμά τους,
το αιμοβόρο σπάραγμά τους πάνω στη ματωμένη μου καρδιά.
Ένα απ' αυτά...
τα λυσσαλέα παιδιά του Βάκχου,
έβγαλε ξάφνου μια κραυγή.
Κραυγή σπαρακτική κλεμμένου παραδείσου.
Η τελευταία θύμηση.
Ο τελευταίος ήχος.
Ο τελευταίος χτύπος.
Πόσο καλά είχα κρύψει καλοσύνη!

Πίνακας: "The angel of destiny" by Odilon Redon

21 σχόλια:

Αγγελική Κορρέ είπε...

Laissez-moi, faites-moi de toutes mes faiblesses
Aimer jusqu’à la mort votre perfection,
Jusqu’à la mort des sens et de leurs mille ivresses,
Jusqu’à la mort du cœur, orgueil et passion...

P. Verlaine

Υ.Γ.
Είσαι απράδεκτη μετά τα τελευταία έχω να πω, διότι περίμενα κάτι σχετικό με ξέρεις εσύ τι..μα κοίτα τίτλο... ΚΟΙΤΑ ΤΙΤΛΟ... αυτή η ανάρτηση να αφαιρεθεί πάραυτα παρακαλώ.. 'ιντάξ' ??????????

Άτη Σολέρτη είπε...

"[...]O pureté ! pureté !
C'est cette minute d'éveil qui m'a donné la vision de la pureté ! - Par l'esprit on va à Dieu !
Déchirante infortune "!

A.Rimbaud

Υ.Γ. Σου απάντησα καταλλήλως θεωρώ μικρή μου! Κι εσύ αφού με ξέρεις... Με γρίφους ντύνω τα νοήματα και τα αισθήματα μαζί. Τι περίμενες δηλαδή? Να βγω, να το φωνάξω, να το πω? Γίνεται ποιητής και να μην αμαρτάνει? χαχα! Άσε μας να παραπλανήσουμε το κοινό ντε! Τι όνομα έχουμε να υπερασπίσουμε δηλαδή? Φιλάκια αγαπητή μου madame!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Κάτω απ' το μαύρο των ματιών μου
έθαψα
την πυγμή μου
της κραυγής μου το δάκρυ
μη με περάσουν για συρμό
και με προσπεράσουν
ποδοπατώντας με...

Άτη Σολέρτη,
φίλη μου,
φίλι!

Υπέροχο!

Άτη Σολέρτη είπε...

Λατρεμένη μου φίλη,
όσο κι αν κρύβουμε στα φανερά, φαινόμαστε μες στα σκοτάδια...
Γι' αυτό και την αλήθεια μας την προσπερνούν δειλά και την ποδοπατούν! Πόσο καλά έχουνε κρύψει εξαπάτηση! Αξιολύπητες σκιές αιώνια τιμωρημένες μες στου καιρού το φαίνεσθαι.
Σας φιλώ και σας ευχαριστώ για την επίσκεψη!

Christin είπε...

"Κραυγή σπαρακτική κλεμμένου παραδείσου" ? αυτό μου κάνει κάτι σαν νοσταλγία.. κάτι όμορφο, κίβδηλο ή όχι, υπαρκτό ή φρούδο, που όμως δένεσαι συναισθηματικά μαζί του και μετά το χάνεις.. και η απώλεια πονά...

Ωχ τι μου κάνετε πάλι με τα λυπητερά σας.. αλκοολική θα με καταντήσετε... :P

Άτη Σολέρτη είπε...

Έτσι είναι Christin μου! Όπως συμβαίνει με κάθε αλλαγή και αποβολή μιας πτυχής από το ντύμα της εκάστοτε ύπαρξης.
Τα γεγονότα βλέπεις... στη φόρα του καιρού!
Δεν κινδυνεύεις εσύ να καταντήσεις αλκοολική! Έχεις το μπλέ της θάλασσας να σε μεθά κι εμάς μαζί!
Σε φιλώ αγαπητή μου και σε ευχαριστώ που ήπιες απ' τη δίνη μου!

Αφροδίτη Κ. είπε...

Ένα στήθος γυμνό στο καταμεσήμερο
η τελευταία θύμηση,
στο στέρνο πάνω μια γροθιά σφιγμένη
ο τελευταίος ήχος,
κι ο τελευταίος χτύπος
μετέωρος
πάντα σε τούτη θύμηση.
Περίτεχνα καλοσύνη καμώθηκες.

Δυνατή πάντα η γραφή σου
δυνατά το μέσα μου ξεσηκώνει.

Όμορφο απόβραδο καλή μου φίλη!

Άτη Σολέρτη είπε...

Καλή μου acer_v, ο τελευταίος χτύπος μετέωρος... πάντα... κάνει το μέσα να επαναστατεί. Και να χορεύει ξεσηκώνοντας τη σκόνη καλοσύνης.
Σ' ευχαριστώ φίλη μου για τα ωραία σου λόγια! Να είσαι καλά!
Καλή σου νύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Comme les fleurs du mal
Un amour fatal

Υπέροχο.


Υ.Γ.Πάντα με την καλή έννοια.

Άτη Σολέρτη είπε...

Πόσο καλά κρύβονται αγκάθια στα άνθη. Είτε είναι, είτε δεν είναι του κακού!
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε μου!

Taxidiotis είπε...

Τι υπέροχες αλληγορικές εικόνες!!!

Σε διαβάζω ανελλιπώς και πάντα μένω άναυδος...

(Θα βρώ φωνή -και χρόνο- να σχολιάσω περισσότερα κάποια στιγμή... Συνέχισε, ως τότε...)

outcast poetry είπε...

είχαμε μια συζήτηση περί ρεμπώ και του "μια εποχή στην κόλαση" με μια φίλη σου-και δική μου.μου φαίνεται πολύ ίδια η "καλοσύνη" που λες εσύ, με τη "φιλανθρωπία" (δεν θυμάμαι και το γαλλικό τώρα...η φίλη σου τα ξέρει καλύτερα αυτά) του ρεμπώ.αυτός λέει..."το κλειδί είναι η φιλανθρωπία"..εσύ λες "προσπάθησα να κρύψω την καλοσύνη...για να μη γίνει κλεμμένη"...νομίζω πως κατά βάθος είναι η ίδια λέξη.αυτός βέβαια όρμηξε σαν θηρίο πάνω στις χαρές να τις κατασπαράξει καθώς λέει..σε σένα όρμηξαν τα κοράκια και σε ξέσκισαν...

δεν ξέρω τελικά ποια είναι η σωστή(και εννοώ ποια είναι η λιγότερο οδυνηρή) σειρά των συναισθηματικών καταστάσεων...κρύβεις καλοσύνη και σου ξεσκίζουν τις σάρκες...ή ορμάς εσύ σαν θηρίο και στο τέλος βρίσκεις το κλειδί που είναι η καλοσύνη σαν να βρήκες την απόλυτη αλήθεια;...απ' την άλλη ίσως η σύνδεση που έκανα να είναι εντελώς λανθασμένη και να μπερδεύτηκα περισσότερο...γαμώ τους συμβολιστές μου...χαχαχα..

καλησπέρα σοφία...μου άρεσε πολύ το ποίημα όπως θα κατάλαβες...

βασίλης

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα ζηλεύουν τα πουλιά
Δεν ξέρω γιατί.
Και γω μια ζωή αναρωτιέμαι
Σήμερα κιολας με κοιτουσε ένα από ψηλά ώρες ολόκληρες και δεν έλεγε να φύγει...
Ισως να νόμιζε πως του μοιάζω
Πάντα έτσι νομίζουν όλα τους ...

Άτη Σολέρτη είπε...

Ταξιδιώτη, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Εκτιμώ τις επισκέψεις σου! Να είσαι καλά! Θα τα λέμε...

Βασίλη, πάντα κινείς τη σκέψη μου. Την Άντζυ εννοείς να υποθέσω. Η λατρεία μας στο Ρεμπώ και του "Μια εποχή στην κόλαση", είναι δεδομένη. Σκέψου... Η φιλανθρωπία πηγάζει απ' την καλοσύνη. Άρα μιλάμε για δυο έννοιες αλληλένδετες, που η μία συνεπάγεται την άλλη. Το αποτέλεσμα δεν πολυδιαφέρει εφόσον η ορμητικότητα και στις δυο περιπτώσεις υπερισχύει. Ρίχνομαι σα θηρίο και βρίσκω ένα νόημα μετά. Κρύβω, αλλά δείχνω, εφόσον φαίνεται αυτό που κρύβω και το νόημα με βρίσκει. Το ξέσκισμα. Ο βιασμός. Πριν ή μετά, κάτι μας βρίσκει. Τα συμβολιστικά αγαπητέ μου φίλε, καλό είναι να μας κινούν! Αμέσως να μας την πείς? χαχα! Σ' ευχαριστώ πολύ Βασίλη μου! Χαίρομαι για την παρουσία σου εδώ! Να είσαι καλά!!!

Μαράκι, με το ίδιο βλέμμα που μας κοιτούν, έτσι κι εμείς αυτά κοιτάμε. Πόσο τους μοιάζουμε κι αλλάζουμε! Όμως κι αν φτάσουμε ψηλά, πάλι θα θέλουμε ν' αλλάξουμε και να μη μοιάσουμε σ' αυτά που μας κοιτάνε.
Η παρατήρηση αρκεί να μας κινήσει!
Να είσαι καλά αγαπητή μου φίλη!

SUN W KNIGHT είπε...

Άτη, η καλοσύνη δεν κρύβεται.
Ούτε και η ικανότητά σου...

Vaso Mprataki είπε...

εξακολουθώ φίλη μου να μαγεύομαι από την ποίηση σου...
Σε σένα βρίσκω τον αντίποδα της ποίησης μου....
Σκοτεινή φαινομενικά αλλά με τόσο φως μέσα αρκεί να το ψάξεις προσεκτικά...
πάντοτε όταν σε διαβάζω η μνήμη μου τρέχει σε έναν άλλο ποιητή της νιότης μου τον Edgar allan Poe...όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα ξεχάσω το κοράκι του ...
Μπορεί να υμνώ το φως μα πάντα θα μελετώ το σκοτάδι(τα σκοτεινά ένστικτα των ανθρώπων)αλλά και την φωτιά(τα πάθη των ανθρώπων που σημαδεύουν τις στιγμές τους).
Τίποτε δεν κρύβετε Άτη όσο και αν νομίζουν οι άνθρωποι ότι το κρύβουν προσεκτικά...
Ειδικά η καλωσύνη αρκεί να είσαι τυχερός και να την βγάλεις εκεί που πρέπει γιατί αλλιώς πολύ σωστά το λες...μαύρα κοράκια θα κατασπαράξουν τις στιγμές σου.
Το καλό και το κακό τα δυο άκρα της ανθρώπινης φύσης σαν μια ζυγαριά θα γέρνουν κάποια στιγμή από την μια πλευρά και κάποια από την άλλη.
Ελπίζω να μην σε κούρασα...
Καλή σου μέρα φίλη μου!

Άτη Σολέρτη είπε...

Sun,η καλοσύνη δεν κρύβεται δυστυχώς!Αν και θα έπρεπε να κρύβεται για να γλιτώσουμε απ' τα κοράκια! Σ' ευχαριστώ που μένεις φίλος! Να είσαι καλά αγαπητέ μου!

Βάσω μου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Εκτιμώ ιδιαίτερα την εμβάθυνσή σου στα λόγια μου. Σκοτάδι με φως εντός. Η έλξη για τα σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα και πάθη, με μια δόση εκλογίκευσης πάντα εμπνέουν και θεωρώ σημαδεύουν το νού. Ο Poe είναι λατρεμένη μορφή και για μένα! Μεγάλη τιμή για μένα αν καταφέρνω να σε κάνω να ανατρέχεις προς τα εκεί. Ευχαριστώ και πάλι! Όσο για το θέμα της καλοσύνης... αυτό πονάει πολύ! Μακάρι να κρυβόταν και να φανερωνόταν εκεί που θα έπρεπε. Αλλά αν ήταν έτσι, υποθέτω θα άλλαζε η ισορροπία και πάλι... Οπότε ας κάνουμε το καλό... κι όπου βγεί! Αγαπημένη μου φίλη, ποτέ δεν με κουράζεις! Το αντίθετο! Με γεμίζεις σκέψεις και όμορφα συναισθήματα! Να είσαι καλά! Καλησπερίζω!

Μαρια Νικολαου είπε...

Aλήθεια... μπορούμε να την κρύψουμε καλά ή μήπως φαίνεται πίσω απτα βλέφαρα;

Καλή σου μέρα
Πάντα υπέροχη

Άτη Σολέρτη είπε...

Μαράκι, μάλλον φαίνεται...
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη! Καλό απόγευμα!

Lorelei Am Rhein είπε...

Ath, vriskomai poly mkrya afth th stigmh...par'ola afta mazi me ta vouna kai ta dysprosita monopata pou ekserevnw, ta logia sou me magevoun kai synodevoun tis periplanhseis mou...
Se xairetw...

Άτη Σολέρτη είπε...

Lorelei, σε ζηλεύω τολμώ να πω!
Η μαγεία της φύσης... συνοδεύει τις περιπλανήσεις σου! Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Εύχομαι να είμαι καλή παρέα! Φιλάκια αγαπητή μου!