18.3.09

ΕΜΜΟΝΕΣ

Μία λάμπα αναμμένη κι ένα ψίχουλο τριμμένο,
στοιχειώνουν μήνες τώρα τα όνειρά μου.
Είναι φορές που κλείνω κάθε λάμπα στο σπίτι που ζω.
Κι όποτε βλέπω ψίχουλα,
φέρνω τα περιστέρια στο τραπέζι μου για να τα φάνε.
Έτσι ηρεμώ.
Κι ύστερα...
Πάντα κάποιος θα 'ρθει...
κι επίτηδες θ' ανάψει κάθε λάμπα,
που με πολύ κόπο κατάφερα λίγο πρωτύτερα να σβήσω.
Κι ύστερα...
Πάντα κάποιος θα βρεθεί...
κι επίτηδες θ' αφήσει πάλι τριμμένα ψίχουλα στο τραπέζι.
Τότε...
τα χέρια μου θα έχουν πληγές...
και θα 'ναι αδύνατο να κλείσω κάθε λάμπα,
ενώ τα περιστέρια θα έχουν πετάξει μακριά...
για να εξαφανίσουν το κάθε ψίχουλο.
Θα φωνάξω δυνατά.
Θα ζητήσω βοήθεια.
Κι ύστερα...
Ένας θα 'ρθει...
και θα σβήσει κάθε λάμπα.
Θ' αφήσει μία αναμμένη στο σπίτι που ζώ.
Κι ύστερα...
Ένας θα 'ρθει...
και θα μαζέψει κάθε ψίχουλο απ' το τραπέζι.
Θ' αφήσει ένα τριμμένο πάνω του.
Να, πως στοιχειώνουν τα όνειρά μου...
μία λάμπα αναμμένη κι ένα τριμμένο ψίχουλο!

Πίνακας:"La folle" by Chaim Soutine

14 σχόλια:

magdalini36 είπε...

...τι να πω;;;
πως μπορείς να βγάζεις τόση ποίηση χρησιμοποιώντας ένα τόσο απλό (αλλά αλληγορικό) σκηνικό!...πόσα βγαίνουν μέσα απ'αυτό!...
ένα ψίχουλο και μιά λάμπα...

..."τα χέρια μου θα'χουν πληγές"...
οι ανάγκες κι οι διαθέσεις των "άλλων" που μας καταδυναστεύουν... η εσωτερική μας φωνή που δυσκολευόμαστε κι εμείς οι ίδιοι ν'ακούσουμε μέσα σε τόσο "θόρυβο" από επιταγές ξένες...

Τέλειο!...έχω μείνει άφωνη!
(Προσοχή: δεν λέω ποτέ περισσότερα απ'όσα χρειάζονται κι απ'όσα αισθάνομαι!...χα,χα)

Ο Σουτίν είναι ένας από τους πιό αγαπημένους μου "διαστροφικούς" εξπρεσσιονιστές μαζί με τον Κοκόσκα
και τον Σίλε!

Φιλιά πολλά λαμπερό κορίτσι:)

Άτη Σολέρτη είπε...

Ακριβώς επειδή καταλαβαίνω πως λες τα απαραίτητα, έχω μείνει εγώ άφωνη!!!Τι να πώ? Χίλια ευχαριστώ για τα επαινετικά λόγια!!!!Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν καταφέρνω και περνάω τελικά, μηνύματα με απλά λόγια.
Φωτεινούλα πραγματικά εκτιμώ την προσοχή οσυ εδώ!
Να είσαι καλά!
Φιλάκια my redhair fairy!!!

Υ.Γ.Ο Σουτίν είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης για μένα!!!Το ίδιο και ο Κοκόσκα με τον Σίλε.Ο εξπρεσσιονισμός γενικά σαν ρεύμα!!!Τα κοινά μας πληθαίνουν...

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Καλώς σε βρήκα.Μία αναμμένη λάμπα και ένα τριμμένο ψίχουλο!!Μία παρουσία και μία απουσία σε ευθεία αντιπαράθεση ζωής..
Υ.Γ.Ο πίνακας στο profil είναι δικός σου;Με γοήτευσε.

Άτη Σολέρτη είπε...

Carpe diem...
Σ'ευχαριστώ για την προσοχή σου εδώ, από καρδιάς!
Ο πίνακας στο προφίλ είναι του Munch,(ο αγαπημένος μου ζωγράφος), και λέγεται "η επόμενη μέρα". Με βρίσκω κάπου εκεί καλλιτεχνικά..., γι'αυτό την έχω στο προφίλ μου.
Να είσαι καλά! Καλή σου μέρα!!!

Αγγελική Κορρέ είπε...

Μετά το βιβλίο , δε ξέρω τι να πρωτοπώ για το ταλέντο σου...
Εξαιρετική...

Πολλά φιλιά :))

Άτη Σολέρτη είπε...

Αγγελικούλα τα είπες όλα!!!!!!!!!
Εγώ δεν ξέρω τι να πρωτοπώ....
Χίλια ευχαριστώ δεν φτάνουν!!!!
Να είσαι καλά! Φιλάκια!!!!!!!!!!!!

Antoine είπε...

Πώς μ'αρέσει να βλέπω το Munch στο μπλογκ σου!
Μ'αρέσει ο τίτλος του γραπτού σου. Εμμονές...

Άτη Σολέρτη είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ!Ο Munch είναι πολύ μέσα μου... Δεν θα γινόταν να μην υπάρχει εδώ!
Καλό βράδυ!

Κατερίνα Γερογιάννη είπε...

Μου θυμισες μοτιβο του Λειβαδιτη, εκρυβες την ιδια ατμοσφαιρα... Ομορφη γραφη, και αναρωτιεμαι αν αυτο που δεν μπορουμε να διωξουμε ειναι οι εμμονες ή οι ιδιοι οι ανθρωποι...
Καλημερα.. :)

Άτη Σολέρτη είπε...

Myrtinaki,σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Ακόμα κι αν καταφέρουμε να διώξουμε τους ανθρώπους,τα σημάδια τους μένουν...
Κάπως έτσι... κι οι εμμονές παραμένουν.
Καλημέρα!

Poe είπε...

Είμαστε ο καθρέφτης αυτών που πέρασαν απο τη ζωή μας και αυτών που την κατοικούν.

Άτη Σολέρτη είπε...

Πολύ σωστό!
Στο χέρι μας είναι όμως να τον σπάσουμε! Καλημέρα!

myrto είπε...

Υπέροχο!!!!!Το διαβάζω ξανά και ξανά και θέλω να βάλω τα κλάμματα..Μου θυμίζει τις δικές μου εμμονές τη δική μου λάμπα που έχει στοιχιώσει τα όνειρά μου...Μόνο που η δική μου αναβοσνήνει συνέχεια και είμαι καπου ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι..Συνέχεια..Για μια ζωή..

Άτη Σολέρτη είπε...

Μυρτούλα,απ' τη μια χαίρομαι που σ' άγγιξε η γραφή, κι απ' την άλλη λυπάμαι γιατί έξυσα πληγές...
Και για μένα ισχύει η ακροβασία, να ξέρεις..! Όσο και να μη θέλουμε όμως, μας πάει... μας τρέφει.. μας ζεί...
Καλό σου βράδυ!