Πάντα ξεχνώ να κλείσω τις κουρτίνες,
κάθε φορά που πέφτω για ύπνο.
Φταίει που είναι κι αυτές μαύρες
όπως οι τοίχοι της κάμαράς μου.
Δε ξεχωρίζουν.
Μόνο το φως του εχθρικού θεού Ήλιου τις κάνει αισθητές στα τυφλωμένα μάτια μου.
Τότε τρέχω αμέσως να τις κλείσω.
Όμως δεν κλείνουν.
Φταίει που ‘ναι βαριές.
Δεν κλείνουν.
Κρύβουν.
Τις σπρώχνω…
Τις τραβάω κ απ’ τις δυο μεριές.
Δεν κλείνουν.
Φταίει που ‘ναι παλιές.
Χοντρές.
Δεν κλείνουν.
Τι κρύβουν;
Με ιδρωμένα, πιεσμένα χέρια, τις αγγίζω για να κλείσουν.
Πάλι δεν κλείνουν.
Γλυκά τους ψιθυρίζω…
Το μητρικό μου χάδι τους προσφέρω.
Δεν κλείνουν!
Κάτι κρύβουν.
Τις αναθεματίζω!
Προσπάθησα να τις καρφώσω στον τοίχο να μην ανοίγουν.
Τις κάρφωσα.
Με στοίχειωσαν.
Τις ξεκάρφωσα.
Με στοίχειωσαν.
Δεν κλείνουν.
………………
Δεν κλείνουν.
………………
Δεν κρύβουν.
Ακόμα σχηματίζεται στον τοίχο…
ματωμένη η μορφή του Εσταυρωμένου.
Ναι, δεν ξεχνώ να κλείσω τις κουρτίνες.
Αυτές δεν κλείνουν!
Δεν κλείνουνε στη φονική ψυχή μου.
Δεν την κρύβουν!
Υ.Γ. Στη redhair fairy που την άγγιξε...!
Πίνακας: "The veil" by Fernard Khnopff
18 σχόλια:
...τι φταίει που δεν κλείνουν;;;
...ούτε με χάδια, ούτε με βρισιές, ούτε με ξόρκια...
Δαίμονες...(όλοι κάπου τους κρύβουμε)...τελικά μερικοί μπορεί και να θέλουμε να τους κρατήσουμε κατά βάθος εκεί, ίσως λίγο ακόμα...μπορεί να μην έχει τελειώσει ακόμα η αναμέτρηση...
Τα είπες όλα με δύο λέξεις αγαπημένη μου AΤΗ:
...με άγγιξε!!!
Σ'ευχαριστώ πολύ γιά την αφιέρωση και σε φιλώ:))))
Δαίμονες που στοιχειώνουν τα alter ego της ψυχής... Κι η αναμέτρηση πάντα θα συνεχίζεται...
Καλή σου μέρα Φωτεινούλα!
Τέτοια ψυχή και φονική;..Δυσκολεύομαι να το πω γιατί μόλις βγαίνω από μια περίοδο κάπως σκοτεινή..αλλά ήρθαμε εδώ για το φως..και μόνο..Νομίζω.. κάθε φορά, πως οφείλεται στα ανέκφραστα..Που με έναν τρόπο, μόλις εκφραστούν μετουσιώνονται..σε φως.Καλό σου απόγευμα
Ψυχή ενοχική και στοιχειωμένη. Σαν φονική. Σκοτάδι που χαράχτηκε στο φώς για να θυμίζει τα ανέκφραστα... Ακόμα λάμπουν στο εντός της αίσθησης. Λαμπύρισμα από σκοτάδι!
Σ' ευχαριστώ που πέρασες!
Καλό απόγευμα!
οτι δεν κρυβεται ασ αφησουμε να φανει τελειως
Εκτός αν αρνείται πεισματικά να μας φανερωθεί!
Να 'σαι καλά που πέρασες! Ευχαριστώ!
Δε νομίζω ότι μπορώ να χρωματίσω το μαύρο φόντο του κειμένου...
Σ'ευχαριστώ που πέρασες!
Καμιά φορά καλύτερα να μένει έτσι το φόντο.
Καλό βράδυ!
Άτη μου , υπέροχο..
Αν και με τις δικές μου κουρτίνες δεν έχω προβλημα..είναι πάντοτε κλειστές και ποτέ τους δεν ανοίγουν.. έτσι τις θέλω εξάλλου..
Αγγελικούλα ευχαριστώ!
Μένουν κλειστές ε? Ίσως γιατί δεν έχουν κάτι να κρύψουν...!
Καλή σου μέρα ma cherie!
Κάλή Ανάσταση Ατη!
Επίσης Carpe Diem! Θα περάσω κι απ'τα μέρη σου να πάρω λίγο φώς! Να είσαι καλά!
"Δεν κρύβουν.
Ακόμα σχηματίζεται στον τοίχο…
ματωμένη η μορφή του Εσταυρωμένου"
Άτη , είναι καταπληκτικό :)
Οι εικόνες που μου περνάει το ποίημα σου έχουν ένα ίχνος τρόμου..
Το μπλογκ σου είναι απίστευτο!Κάθε σου ποίημα υποθάλπει έναν νέο ποιητικό αέρα , οι λέξουν σου συνδυάζονται πολύ πρωτότυπα!
Λατρεύω το ύφος σου..
Τα συγχαρητήριά μου!
Όμορφο απόγευμα σου εύχομαι , και καλό Πάσχα!
Christin μου,
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς! Αν και το "ευχαριστώ" δεν είναι αρκετό για να περιγράψει τη συγκίνηση που νιώθω για όλα αυτά που λες. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία να ξέρεις.
Καλό απόγευμα και Καλό Πάσχα!
"Δεν κρύβουν.
Ακόμα σχηματίζεται στον τοίχο…
ματωμένη η μορφή του Εσταυρωμένου"
με βαζεις σε σκεψεις, Άτη.....ειναι που θελω να κρυψω τους φοβους μου απ' των εμπορων τις όρεξες.....
Μα γιατι να περασα εγω απο δω, σημερα?
ααααα
Καλο Πασχα!!!
και θα τα ξαναπουμε
Καλημέρα Λου!
Σ' ευχαριστώ που πέρασες!
Να μην κρύβεις τους φόβους σου. Να τους ξορκίζεις φανερώνοντάς τους.
Καλό Πάσχα και θα τα λέμε...!
Εξαιρετικό μέσα στην ασθμαίνουσα αγωνία του (σου)!
Χαίρομαι, που σε ανακάλυψα...
Σ' ευχαριστώ που πέρασες!
Εκτιμώ πολύ τα καλά σου λόγια!
Να είσαι καλά!
Υ.Γ. Αξιόλογο το blog σου!
Δημοσίευση σχολίου