21.4.13

ΚΕΡΑΥΝΟΣ



Μες στη σχισμή του λοξού δρόμου…
το βλέμμα αφέθηκε να γυμνωθεί…
να ξεγυμνώσει.
Τα δέντρα έπεσαν από τον ουρανό
και χώθηκαν βαθιά μέσα στις ρίζες τους.
Η ξηρασία υποχώρησε.
Η ζέστη έπνιξε τις μασκοφόρες μάζες.
Ο άνεμος καυτός, πύρινες φλόγες στέλνει ψηλά…
και φτιάχνει σύννεφα από ξεθωριασμένα χρώματα.
Σταυρικά σύμβολα. Πορτραίτα.
Το καστανέρυθρο νερό κυλά αργά και ξεδιψά…
όσους περπάτησαν ξυπόλητοι στην ακανθώδη έκταση της λαίλαπας.
Ο Γολγοθάς.
Η εσφαλμένη οδός.
Ξύλινο σύμβολο.
Το πέρασμα!
Το πέρασμα της αγωνίας, κάνει πιο έντονη την έλλειψη,
την αίσθηση της αποσάθρωσης και της μανίας.
Το τέρας που έκρυψε η δύναμη της όρασης,
δραπέτευσε παλεύοντας με την αλήθεια.
Ντύθηκε την απόγνωση κι αφέθηκε να ξεγυμνώσει.
Στα κοιμητήρια, αθώα χέρια…
ρίχνουν στο βρώμικο χώμα που καίει, γυάλινες σφαίρες.
Αντικαθρέφτισμα του ουρανού, δώσε χρησμό ή στείλε με για πάντα πίσω, βαθιά μέσα στη ρίζα που με έθρεψε!
Έκπτωτο δέντρο, ρίξε και πάλι τη βολή σου
μέσα στα έγκατα των στεναγμών της γης!
Ένας τοξότης σχηματίστηκε στα σύννεφα.
Ένας αετός μου προμηνύει τη μαντεία.
Ο οιωνός πετά ψηλά.
Στα σύννεφα… ξεθωριασμένος, σχηματίζει το πορτραίτο μου.
Η αστρική διάσταση επέζησε.
Τρέφει μοιραία την ελπίδα.
Τα παγωμένα ύδατα ψύχουν την αύρα του ανθρώπου.
Σβήνουν τα σύννεφα.
Ξεβάφουν τα πορτραίτα μας, αδέλφια!
Τα όνειρα δεν ξεγελούν ποτέ.
Μες στη σχισμή του λοξού δρόμου…
οι άχρωμοι κι αφανισμένοι…,
αυτοί που πρώτοι ξεγυμνώθηκαν…,
μοιραία περιμένουν…
Απότομα θα ξεγυμνώσουν… στ’ όνομα της εκδίκησης,
το μασκοφόρο βλέμμα,
όσων δεν έπνιξε η ζέστη του πύρινου φωτός.

Πίνακας: «Kreuz und Kathedrale im Gebirge» by Caspar David Friedrich